“beauty is in the eye of the beholder”

ZIEN

Iedereen ziet de wereld anders, kijkt met andere ogen naar iets. Het zijn de herinneringen, de gevoelens en de belevenissen die er voor zorgen dat we de dingen op onze eigen manier zien, een eigen waarde geven. Alles is subjectief, alles is relatief en juist dat maakt het allemaal zo spannend.

Onze ogen zijn een waar wonder, onbegrijpelijk en niet te beschrijven. De functie van de ogen is bijzonder, speelt mee in elk aspect van ons leven, en is alles bepalend voor ons dagelijks doen en laten. Er zijn sommigen die beweren dat het menselijke oog 576 megapixels heeft, ik persoonlijk denk dat het een veelvoud daarvan is.

Wat we zien met onze ogen kan ons vrolijk maken, laten lachen, maar ook verdrietig maken en ons laten huilen. We kunnen er over nadenken en we kunnen het vergeten. Als fotograaf vind ik de ogen fascinerend. Op de een of andere manier is dat ook het eerste waar ik naar kijk als ik iemand zie: de ogen.

Op deze site staat mijn persoonlijke werk. Geniet er van, en wie weet wil je er wat meer over weten, als dat zo is dan hoor ik het wel van je. Veel plezier!

November – Rowwen Héze

“Dit is weggegoeit geluk”

Ut waas 12 oor, in venlo
Ut waor tied um naor hoes te gaon
Toen iemand zei heej loêp es mej
Ut is heer nog neet gedaon
Ik keek ow aan en ik schrok d’r vaan
Ik háj ow jaore neet gezeen
Geej waar nog moei
Net zo moei
ás toen gans in ut begin
Op ut kerkplein
In November
Zág ik ow veur den ierste kier
De wind dae weide daor ow hoar
En ik zág ut gevaor
Ik zág mien hand al in ow hand
En ik docht loêp doer loêp doer
Onderwaeg heb ik meej zelf verteld
Ut waas ni mier as un blaad dát velt
Már un blaad det velt
En un book giet dicht
Már wat bleef dát was ow gezicht
Overdaag de zon en snachts de moan
Ik kos ow oêge neet wirstoan
Ik doch mier aan ow dan aan mejzelf
Ik doch daage aan en stuk
Wat is dit nou
Moeîe vrouw
Dit is weggegoeit geluk
En snachts in bed
Sloap ik net komde geej op bezeuk beej meej
Mien bed is kalt mien kamer kaal
En ik droêm hárd as staal
En geej ziet zacht ás dons ás vacht
En ik drej meej um ow hin
En in ow èrm
Weer ik wèrm
En droêm mien moeiste zin
Teveul gedoch te lang gewacht
Ik ging door op halve kracht
Der bleef niks mier oaver vaan dit schip
Ut dreef langzaam tot èn stip
Tot èn peuntje aan d’n horizon
Op enne oceaan zo groêt
Ik heb álles
Overboart gegoeïd
Dun háve deen kwam noeit
Ut waar smerges vroeg
In Venlo
Hoêg tied um nao hoes te goan
Geej keek meej aan en ik keek ow aan
Van kiek os heer now stoan

Ik peek ow hand en ik lachte want
Ow gezicht en owwe naam
En hoe geej keek
Ow hoar wegstreek
Toen de zon aan d’n hiêmel kwaam